Thursday, February 17, 2005

para akong ewan.
nagpupunas ng basang mata sa computer lab.
sorry ha, dko tlga mapigilang masaktan.
dko sinasadyang mabasa ang kwento nyo.

oo.. nagseselos ako..
pasensya na..
pero nagseselos tlga ako.
pakiramdam ko..
inagaw lang kita sa kanya.

i always have this picture of us.

you're this man who can't eat his steak
but instead was force to eat coconuts
why?
because you're stuck in an island.
and you don't really have a choice.
because its all you've got, and its good for you.
for a while now it has sustained you.
and that was enough, for some days.
there's nothing wrong with coconuts, really..
until you miss eating steak again.
`.
'
`.
you got stuck with me.

sorry.
if im giving you more reasons to miss her.
di naman kta pinipigilan
at wala rin akong karapatan na pigilan ka.
she deserves to be missed.

alam ko mahal mo ko.
pero bilang tao..
alam ko rin na pangalawa lang ako sa kanya.
kahit hindi mo sabihin, randam ko yon.
sorry ha.. sorry talaga.
partly kasalanan ko, dahil minahal kta.
its been only months since she passed away.
hindi rin biro ang ilang taong pinagsamahan nyo.
at naiinitindihan ko ang nararamdaman mo
naiintindihan ko kung gaano mo sya na-mimiss..
kung gaano mo sya kailangan ngayon..

naiiintindihan kta.

kung pwede nga lang mgkatotoo ang mga hiling.
hiniling ko na sa Diyos, na sana
sana ngayon buhay pa sya.
para hindi ka na nalulungkot.
para kumpleto na ang kasiyahan mo.

alam ko nman na masaya ka rin sa piling ko.
pero siguro mas sasaya ka kung siya ang ksama mo.

hindi ako nagddrama..
naiintindihan ko ang pinagdadaanan mo
pero dahil mahal kta, sana naiintindihan mo rin, na nasasaktan ako.
wala naman akong hinihingi
alam ko na masasaktan ako
kaya, nandito lang ako.
hindi ako lalayo.
pero sana pag matatanda na tayo.
at kung pahihintulutan ng Diyos na tayo pa rin ang magkasama
sana.. sana sa pagdating ng araw na yon,
alam ko
at randam ko
na ako nang mahal mo.

***
blogging has always been my release.
hindi ko to masabi.
dahil pag kaharap ko na sya..
nabblangko ako.
siguro ganoon tlga pag pinpressure mo ang sarili na magbigkas ng mga salita
mga salita na hinihiling na sana
maintindihan.

No comments: