kelan ba napapagod ang tao..

wala lang naisip ko lang.
hanggang kelan ba ang hangganan ng bawat isa sa bawat sitwasyon..

ie: sasabihin mo pagod ka na. signs shows na hindi na tlga kaya. pero sisige pa rin. sige pa, kaya pa. kahit hindi na. you go on, and do it. kahit pagod na. kahit hirap na.

bakit kaya..

naalala ko nun,
nag-eexercise ako sa gym.
perstym.
tagaktak ang pawis.
at hahabol-habol sa hininga.
sa isip-isip ko nun..
waaaaaaah, ayaw na..... uwi nako...
pero hala sige, takbo pa rin sa threadmill.

bakit kaya..

hmmm.. kse kailangang magbawas ng timbang.
kailangan sexy.
yun ang goal ko.
at nung araw na yun, yun ang gusto kong mangyari.
kaya kahit mahirap, sige lang.
bring it on, threadmill!

kinabukasan:
masakit ang katawan.
fuckinsiyet.
hindi ko kinaya bumalik.
at kinalimutan ang gym.

ngayon:
napapagod na nman ako..
pagod na pagod..

pero may goal ako.
ang makuha sya ng buo.
and if it takes me to give all my strength
then i would.

ayoko nang umabot sa puntong masaktan ako ng todo-todo.
at matakot akong bumalik.
pero cguro
kung pagttyagaan mo ang isang bagay.
and you'll do your best for it.
and you prove to yourself and to that person that you're worth it.
naniniwala ako na may kapalit na darating.
sabi nga sa isang movie,
"love is not a feeeling, it is something that you do."
so if you love someone, you do it.
no holding back.
you do everything it takes to show your love.
dahil sa isang simpleng rason.. MAHAL MO.

and then maybe,
just maybe..
you'll get the *fairy tale* you deserve.

right now.
he is my prince.
my sleeping prince.
siguro ngayon pa lang nag-uumpisa ang kwento namin.
when he wakes up, and he sees me..
it will be worth the wait.