Masaya ako, dahil maraming taong nagmamahal , nagtitiwala at naniniwala sa akin.
Hindi ko alam kung deserve ko yon.. pero nagpapasalamat ako.
I am blessed with so many things.
Kaya nag-uumapaw ako sa tuwa. Literal. Ppwede pala yun..
Kahit hindi ko masyadong naipapakita, naglulumundag ang loob ko sa kasiyahan.
Masarap tlga ung feeling na alam mong naaapreciate ka ng mga taong nasa paligid mo.

At ang pakiramdam na ito.. haaay.. walang kaparis, walang maikukumpara sa kakaibang high at lakas na nadadala nito parang cguro kahit un lang, pwede mo ng haharapin ang buhay.
At alam mong kakayanin mo, at ibibigay mo din ang lahat. Dahil enough na ang mga bagay na iyon, para naisin mong magtaguyod pa sa buhay.

Kaya, salamat.. Salamat. Kanino? Sa lahat. Sa Diyos. Sa Pamilya. Sa mga Kaibigan. (Sa sarili ko, dahil loveable ako. Hehe)